Dzik jest dziki dzik jest zły

Powoli kończę spacer po terenie. Udało mi się wykonać kilka ciekawych ujęć danieli. Zatracam swój zmysł łowcy tropiącego zwierzynę. Nie poruszam się już tak powoli i delikatnie jak jeszcze kilka minut temu. Idę miarowym krokiem w stronę samochodu. Słyszę jakiś szelest tuż nieopodal pewnie daniele. Mylę się jednak 30 metrów od siebie widzę oddalające się dwie lochy z dwudziestoma młodymi pasiakami. Taki widok najczęściej oznacza że zwierzęta po prostu uciekły. Nie było tak tym razem. Jeszcze 20 kroków i widzę że te odbiegające lochy to nie jedyne dziki jakie były w okolicy. Z prawej strony porusza się jeszcze jeden. Szybko sprawdzam jaki mam wiatr - jest dobry kucam. Przygotowuje sprzęt. Zwiększam trochę ISO bo w miejscu gdzie jestem jest trochę ciemno. Locha jak po sznurku idzie w moim kierunku. Delikatnie odbija w prawo i wtedy wykonuje dwa pierwsze zdjęcia.

Dzik staje i nastawia uszu. Kolejne dwa zdjęcia. Głośne furknięcie i napięcie mięśni przez dzika. Locha robi kilka kroków w moim kierunku. Kolejne dwa zdjęcia. Kolejnych parę kroków dzika.

Zaczynam robić piony bo w poziomie dzik się już nie mieści. Kolejne dwa kadry. Kolejne dwa kroki ssaka. W tym momencie przypomina mi się wiersz z dzieciństwa Jana Brzechwy:
Dzik
Dzik jest dziki, dzik jest zły,
Dzik ma bardzo ostre kły.
Kto spotyka w lesie dzika,
Ten na drzewo szybko zmyka.
Locha nadal się zbliża zaczynam się rozglądać za drzewem. Obok jest jedno czekam na decyzję nie wiem tylko czyją moją czy lochy? Już nie robię zdjęć dzik jest bardzo blisko poniżej granicy ostrzenia (Canon 500mm – 4,5m). Sytuacja staję się naprawdę napięta. Dzik staje jakieś 3 metry ode mnie i fuka na mnie próbując mnie chyba wystraszyć. W tym momencie nie za wiele mogę już zrobić. Tylko co ona zrobi? Rusza na mnie i … mija mnie dosłownie o kilka centymetrów i odbiega w las. W kierunku gdzie odbiegły dziki z młodymi. Udało się. Po raz pierwszy w życiu miałem prawdziwego stracha w lesie. Pamiętajcie dzik jest dziki.